De compensatie voor de studenten die begonnen in het leenstelsel maar niet profiteerden van de beloofde onderwijsverbetering, stelt weinig voor. Dat betoogt Tahrim Ramdjan, student aan de Universiteit van Amsterdam.
Vier jaar na de afschaffing van de basisbeurs heeft minister Van Engelshoven een bestemming kunnen vinden voor al het geld dat met deze stelselwijziging is bespaard. De studenten die de afgelopen tijd geen profijt hadden van de beloofde onderwijsverbetering, krijgen een studievoucher ter waarde van 2000 euro.
Dat klinkt aanlokkelijk, maar is in feite misleidend en onwerkbaar. Zo verhindert het computersysteem van de Dienst Uitvoering Onderwijs dat studenten deze voucher op dit moment al voor hun master kunnen inzetten, ondanks technisch onderhoud vorig jaar.
De voucher kan om louter technische redenen enkel tussen vijf tot tien jaar na afstuderen gebruikt worden voor bijscholing. De rijksoverheid vermeldt daarbij niet dat men enkel tot maximaal tien jaar na de startdatum van de bachelor recht heeft op reguliere studiefinanciering. Wanneer de studievoucher wordt ingezet zonder studiefinanciering, is de voucher nog enkel een minieme korting op een immens hoog instellingscollegegeld: zo kost een tweede master al snel minstens 10.000 euro per jaar. De studievoucher kan zelfs het averechtse effect hebben dat werkgevers niet meer zullen inleggen voor bijscholing.
Kinderziektes
Hiermee wordt een lichting die al dubbel pech heeft gehad – degenen die vanaf 2015 tot en met 2017 in het hoger onderwijs begonnen – andermaal getroffen. Dat gaat bij elkaar om zo’n 450.000 studenten, onder wie ikzelf.
Wij hebben al de tegenslag moeten verduren van de invoering van het leenstelsel, met alle bijbehorende kinderziektes en onzekerheden. Daar bovenop hebben we de korting op ons eerste jaar collegegeld gemist, omdat deze pas vanaf 2018 is gaan gelden. En nu wrijft een ontoereikende studievoucher ons ook nog de torenhoge kosten van eventuele bijscholing onder de neus.
Sommigen concluderen dat mijn generatie studenten gestraft wordt vanwege onze ambitie en studiedrift. Je zou ook kunnen stellen dat we simpelweg het slachtoffer zijn van domme pech. Ik weiger in elk geval naar mijzelf als ‘pechstudent’ te verwijzen, wanneer de boosdoener een overheid is die achteloos omgaat met zowel mijn grondrecht op onderwijs, als de kiem van mijn volwassen leven.
Zolang kortzichtig en asociaal overheidsbeleid hen blijft marginaliseren, moet mijn generatie studenten ervoor zorgen dat ze niet in de vergetelheid raakt. Opdat ze niet afgescheept wordt met een studievoucher.
Uit Trouw van 8 november 2019. Een ietwat aangepaste versie verscheen ook in Folia op 11 november 2019.
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.[paytium name=”Eenmalige donatie Tahrim Ramdjan” description=”Eenmalige donatie Tahrim Ramdjan”] [paytium_dropdown label=”Ik doneer” options=”1,50/5/10/25/100/250″ options_are_amounts=”true” /] [paytium_total label=”Mijn gekozen donatie” /] [/paytium]