Een anoniem actiecomité ageert tegen de verhuizing van diensten van de UvA naar een locatie in Amsterdam-Zuidoost. De medewerkers zijn bang hun binding met de universiteit te verliezen en vrezen voor de veiligheid. Dat is bekrompen, stelt UvA-student Tahrim Ramdjan. ‘Het beeld dat de Bijlmer gevaarlijk is, is écht niet meer van deze tijd.’
De titel van de brief omvat eigenlijk al de kortzichtigheid van het actievoeren van deze medewerkers. Met de retorische vraag ‘Universiteit van Amsterdam in de Bijlmer?’ wordt de suggestie gewekt dat de universiteit niet thuishoort in de Bijlmer. Als UvA-student die opgegroeid is in de Bijlmer, vind ik deze suggestie zowel in zijn normatieve als descriptieve zin onacceptabel.
Enerzijds herinner ik de actievoerders graag eraan dat verbonden zijn aan de UvA, niet betekent dat ze verbonden zijn aan enkel het gebied binnen de Ring. Daar hoort dus ook Amsterdam-Zuidoost bij. Het is waar dat een gebied als de Bijlmer van oudsher lang buiten het dekkingsgebied van het hoger onderwijs heeft gelegen, en dat is nog steeds in afnemende zin zo: zo is pas vorig jaar het eerste gymnasium in Zuidoost geopend, het ir. Lely Lyceum. Het betekent echter juist dat daar kansen liggen voor uitbreiding van campussen, maar ook voor studentenwerving. Het mijden van deze gebieden duidt eerder op een soort kortzichtigheid en bekrompenheid die je niet hoopt tegen te komen bij medewerkers van een academische instelling die zich zou kenmerken door zijn progressiviteit.
Anderzijds lijkt men graag te vergeten dat het AMC – het grootste ziekenhuis van Amsterdam en tevens de geneeskundefaculteit van de UvA – zich ook in Amsterdam-Zuidoost bevindt, nog ietsje verder dan de Bijlmer; en dat de HvA zich ook heeft gevestigd op locatie Fraijlemaborg, net achter het Bijlmerstation. Men maakt zich zorgen dat er geen contact meer met de studenten en docenten plaatsvindt, maar er loopt voldoende academisch en studerend volk rond in Amsterdam-Zuidoost. Immers is dat de reden waarom Amsterdam Holendrecht uiteindelijk een treinstation is geworden.
Over vervoer gesproken: tweederde van medewerkers zegt zich zorgen te maken over extra reistijd naar de locatie bij het Bijlmerstation ten opzichte van de oude locatie op Leeuwenburg achter het Amstelstation. Nu ben ik me bewust van het verschil tussen subjectieve en daadwerkelijke reistijd, maar een intercity-rit tussen Amsterdam Amstel en Amsterdam Bijlmer duurt slechts vier (!) minuten, een metrorit acht minuten, met hoogstens elke vijf minuten een metro, zelfs buiten de spits. Die vier tot acht minuten extra reistijd kost je hoogstens de mogelijkheid van het halen van je eerste kop koffie ’s ochtends op kantoor, die je dan in plaats daarvan thuis zou kunnen drinken.
Ook zijn de UvA-medewerkers bezorgd over hun veiligheid. Het beeld dat de Bijlmer onveilig en gevaarlijk is, is écht niet meer van deze tijd. Volgens de veiligheidscijfers van de politie Amsterdam-Amstelland, die criminaliteit, overlast en onveiligheidsbeleving indexeren, is de oude locatie in het gebied Weesperzijde onveiliger dan de nieuwe locatie in het stationsgebied van de Bijlmer. En hoewel het al een aantal jaar geleden is, verdient het ook relevantie om te melden dat Zuidoost in 2013 zelfs even het veiligste stadsdeel van Amsterdam was. Het neemt niet weg dat er zo nu en dan akelige dingen blijven gebeuren in Zuidoost, en dat die bevochten moeten worden, maar dat is in principe inherent aan een grote stad: overal op straat moet je om je heen blijven kijken.
Ik moet zeggen dat ik begrijp dat het anonieme actiecomité verontwaardigd is over het gebrek van overleg met betrekking tot de verhuizing. Ik begrijp dat dat ontzettend vervelend is, en de inzet, loyaliteit en inspanningen van deze medewerkers totaal geen recht doet. Ik kan daar verder ook niet over oordelen.
Waar ik wel boos om word, is dat er nogmaals wordt aangeschopt tegen een stadsdeel dat al decennialang is achtergesteld en nog steeds ten onrechte vecht tegen het imago van een minderwaardige, onveilige en ‘on-Amsterdamse’ buurt. Ik nodig elke UvA-medewerker met heel mijn hart uit om het mooie en het unieke van de Bijlmer te ontdekken. En als je dat niet wilt, is dat ook oké, maar laat dan wel de Bijlmer met rust in je actievoeren. Richt je frustratie efficiënt op actiepunten die wel hout snijden, maar laat de Bijlmer in zijn waarde.
Uit Folia.
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.[paytium name=”Eenmalige donatie Tahrim Ramdjan” description=”Eenmalige donatie Tahrim Ramdjan”] [paytium_dropdown label=”Ik doneer” options=”1,50/5/10/25/100/250″ options_are_amounts=”true” /] [paytium_total label=”Mijn gekozen donatie” /] [/paytium]